MIASTO PO HORYZONT - Tokio cz.1

Na dachu Roppongi Hills - Mori Tower

Ojej chyba zapatrzyłam się na Toshiro Mifune powiedziała moja mama, kiedy wzięła mnie na ręce tuż po urodzeniu. Miałam żółtaczkę, granatowo czarne włosy i mrużyłam oczy. Tu zaczęła się moja droga do Japonii. Potem wyglądała tak: Akira Kurosawa i jego filmy, "Gejsza z Gion", "Japoński wachlarz", "Bezsenność w Tokio", "Radio Yokohama", "W drodze na Hokkaido", Murakami i jeszcze raz Murakami, "Między słowami", "Dzienniki japońskie", "Tatami kontra krzesła" itd., itp. Była to moja namiastka Japonii w domowym zaciszu. Potem zrobiło się gorzej kupiony bilet i brak możliwości wyjazdu. Egipt ma klątwę faraona, Japonia widocznie klątwę szoguna. Kiedy więc wreszcie udało mi się wyruszyć do Tokio uwierzyłam w to, że tam jestem dopiero w momencie postawienia nogi na lotnisku Narita.

Mały krok dla ludzkości wielki dla mnie, Instrukcja przy przejściu dla pieszych

Mimo przeczytania tych wszystkich książek, obejrzenia filmów, wysłuchania wykładów, obejrzenia tańca japońskiego z bardzo bliska - bo z jednej sceny, nie da się wyobrazić sobie Japonii. Myślę, że każdy odkrywa ją inaczej, Ja mogę spojrzeć na ten niezwykły kraj jedynie z perspektywy Tokio. I tak o nim opowiem.
Od czego zacząć? Zaczęłam od tego, co było najbliżej mojego miejsca zamieszkania - czyli dzielnicy Ebisu i potem na północ.

Piwo Yebisu - złota godzina

Tak właśnie głosiły reklamy w metrze. Piękne twarze oblane złocistym blaskiem. Dzielnica ma charakter willowy. Mieści się tu centrum handlowe, muzeum piwa, muzeum fotografii oraz cisza i spokój.

Centrum Yebisu

Piękne drzwi, które mijałam codziennie w drodze na stację

Shibuya - czyli gdzie są wszyscy tokijczycy 

Porywający tłum - najsłynniejsze skrzyżowanie świata

Myślałam, że w Tokio tłum jest odczuwalny, ale to było pierwsze zaskoczenie, które mnie spotkało. Nic bardziej mylnego. Jest tylko kilka miejsc w Tokio, gdzie tłum jest namacalny i widoczny. Jednym z nich jest właśnie najsłynniejsze skrzyżowanie przy stacji Shibuya. Tłum składa się z tokijczyków i ciekawskich turystów, którzy stoją, czekają, idą we wszystkich kierunkach, które wyznaczają pasy. Proces wygląda tak: pełne napięcia czekanie - pasy są puste nic się nie dzieje, zmiana światła, lawina, i od początku. Tokijczycy wydają się znudzeni tym całym zamieszaniem i przemykają szybko, patrząc z politowaniem na szalejących z aparatami przybyszów.
Jest kilka punktów skąd można popatrzeć na skrzyżowanie z góry. Jeden to kawiarnia L'Occitane, kolejny to Starbucks. Po odstaniu w kolejce zajmujesz miejsce w ciasnym pomieszczeniu i przyklejasz się do okna, uważając by nie wylać innym ciekawskim kawy za kołnierz.

Okno z widokiem - Starbucks

Wychodząc warto zwrócić uwagę na zdjęcie, które pokazuje, jak miejsce to wyglądało przed wojną.

Tak było...

Każde miasto ma swój symboliczny pomnik i punkt spotkań. Nie inaczej jest z Tokio. Hachiko - to imię najwierniejszego psa. Zawsze odprowadzał swojego pana na stację i potem czekał, aż wróci z pracy. Pewnego dnia jednak właściciel zmarł, tam gdzie pracował. Przez 10 lat wierny Hachiko codziennie przychodził na stację Shibuya i czekał na swojego pana. Poświęcony mu pomnik stoi podobno właśnie w miejscu, gdzie siadał pies. Jest to jeden z ulubionych punktów spotkań.

Obowiązkowy postój zdjęciowy

Warto przyjść tu także wieczorem. Tłumy gwarantowane.

Na koniec uwaga praktyczna. Tutaj znajduje się punkt informacji turystycznej. Otrzymacie w nim bezpłatnie mapkę i przewodnik, jeśli tak jak ja jesteście starej daty. Lubię mieć coś drukowanego, a przewodnik wielokrotnie mi się przydał. Jest lepiej pomyślany niż większość dostępnych w Polsce.

Harajuku - słitaśnie mi

Jeśli potraficie sobie wyobrazić coś słodkiego typu baklava pomnóżcie to przez 10 i znajdziecie się w Harajuku. Tam zaleje was morze różowe i słodkie jak ulepek. No comments...

Słodko, różowo, plastikowo do wyboru do koloru

200% cukru w cukrze

Słodycz w wersji hard

Słodycz w wersji soft